Eén van de zwaarste vooroordelen over de Walen is dat zij inefficiënt zijn in hun werk en er de kantjes vanaf lopen. (zie ook: Tondeuze de gazon)
Het kan echter ook anders!
Voor de grotere klussen rijd ik altijd naar Leboutte in Bourdon. Leboutte is een grootmeester in het groot zijn. Naast gewone schroeven en spijkers beschikken zij ook over reuzenmateriaal. Vaak sta ik me te vergapen aan de kolossaalheid van de daar aanwezige spullen: boren van een meter, duimdikke schroeven, giga-snoeischaren, etc Nu zegt die kolossaalheid natuurlijk helemaal niets over efficiëntie….
Nee, bij Leboutte hebben ze een heel goed systeem bedacht om klanten te helpen.
Zo was ik er vandaag met slechts een klein lijstje aan benodigde spullen: 1 meter houtkachel-pijp, een afdekring en een ijzerzaag. We hadden namelijk via Marktplaats een schitterende houtkachel op de kop getikt, die zwager Rolf in Duitsland voor ons was gaan ophalen.
Maar: toen ik het terrein van Leboutte opreed zonk de Hollandse moed mij in de schoenen. Het gehele parkeerterrein stond vol met auto’s aanhangers en bussen en het zag er zwart van de mensen. Dat was om 10.55 uur. En om 12.00 uur sluit de tent daar op zaterdag, dus ik verwachtte die deadline niet te gaan halen.
Nu is het zo dat je bij Leboutte een nummertje moet trekken. Het personeel roept de nummers op en gaat met je aan de slag. Jawel: niet zelf rondneuzen, maar met gespecialiseerd personeel op zoek naar datgene wat je nodig hebt. Op alle vragen weten ze het antwoord en ze weten feillos alles te vinden.
Ik trok een nummertje: 20. En Leboutte’s personeel was bij nummer 11.
Ik verwachtte een nietsdoen-tijd van 50 minuten. Maar ik had de bank nog niet geraakt, of de nummers vlogen me om de oren. Na iets meer dan 10 minuten bulderde een stem door de winkel “vingt!” (20 dus) en ik haastte me (slecht Nederlandse gewoonte in Wallonië) naar het personeelslid. In mijn slechtste Frans begon ik uit te leggen wat ik moest hebben, meneer luisterde kort, snelde door de gangpaden en om 11.16 uur stond ik buiten met al mijn spullen.
En: bij thuiskomst bleek ook nog eens dat ik de goede spullen bij had. Daar kan de Karwei in Roosendaal nog iets van leren: efficiëntie én vakkennis van het personeel!
Tsjonge: hoe vaak ik niet gefrustreerd uit die winkel ben gekomen, omdat het gros daar….
Ach dat is weer een ander verhaal…..
Gepubliceerd op 3 oktober 2008