Sommige dingen moet je helemaal niet met kinderen bespreken. Dat deed ik wel en dus werd er niet gekocht wat ik wilde…: een muizenval. En die werd zeker niet gekocht toen ik het grotere model voor ratten vakkundig had gedemonstreerd en er met mijn eigen hand in klem was komen te zitten. In het Nederlands vloekend én met pijnlijke rechterhand werd er dus een muisvriendelijke val gekocht. Zo een met twee deurtjes aan ieder kant en twee pallen. Loopt de muis tegen één van de twee pallen aan, dan klapt het metalen luikje dicht.
Waarom een muizenval? We hebben toch een kat? Ja, inderdaad. Maar kennelijk staat er in het contract van onze Lucy dat zij alleen buiten muizen vangt ofzo. Trouwens, de laatste tijd ligt madame het liefste gestrekt en wordt daar zo moe van, dat ze ’s avonds moet bijkomen op de bank.
Maar goed: We hadden dus een of meerdere muizen binnen zitten die onze broodlade ’s nachts plunderde. Gelukkig koop ik voor de gasten altijd vers brood, dus die hebben er geen last van. De kinderen vonden het echter wel jammer dat hun chocoladekoeken en mueslirepen aangevreten werden door zo’n knaagdier. Maar: het beestje mocht onder geen beding worden afgemaakt, die moest weer netjes worden buitengezet. Op mijn antwoord, dat die muis directement dan weer naar binnen zou rennen, hadden Tom en Ben geen boodschap. Ik was zo dom om vervolgens te zeggen dat ik de muis met kooi en al de vijver in zou gooien. Mijn vaderstatus kelderde zo snel als een aandeel van Fortis.
’s Avonds werd het kooitje inclusief kaas in de broodlade gezet met de belofte dat de muis niet zou overkomen, tenminste als het aan ons lag dan..
De andere ochtend renden de kinderen eerst naar hun schoenen om te kijken of de Goedheiligman langs was geweest. Daarna renden ze naar de lade om te kijken of muizemans langs was geweest. Aan hun rumoer beneden te horen was het twee keer prijs. Opgewonden kwam Tom vertellen dat er een muis in de kooi zat. Alleen….z’n rechterbeentje zat niet in het kooitje. Eenmaal in de keuken bleek inderdaad dat muizemans niet in zijn geheel de kooi was in gerend om de oer-Hollandse kaas naar binnen te werken. Met als gevolg dat zijn rechterheup er nogal geknakt uitzag. Met een verwijtende blik van Tom en Ben werd nog eens nadrukkelijk gezegd dat er geen plonspartij met muizenkooi in de vijver zou plaatsvinden.
En dus werd er uit de garage een plastic aquarium met deksel gehaald. Na school haalde Tom bij buurman Charles wat hooi en het bakje werd, inclusief legohuisje, ingericht.
De rest van de dag foeterde ik poes Lucy uit, die ongeïnteresseerd op haar luie krent zat.
En sinds die dag is er dus een gehandicapte muis, die liefdevol verzorgd wordt…..
En Lucy? Die ontdekte drie dagen later dat er in die bak een muis zat, maar besloot daar verder niets mee te doen.
Naschrift:
Muis Loekie deed twee ontsnappingspogingen. De tweede lukte: Loekie vrat een weg door het plastic dak en ging er vandoor. Hij had helaas geen rekening gehouden met Lucy, die deze keer wel haar werk deed. Loekie kreeg op 29 november een staatsbegrafenis in de achtertuin.
Gepubliceerd op 24 november 2008