De deur ging open en daar was hij, inclusief gevolg. En wij: wij schrokken ons kapot….
We waren gewaarschuwd. Sinterklaas vieren in de Ardennen gaat net iets anders als in Nederland. Sinterklaas draagt een grote zonnebril en de pieten dragen maskers, of zoiets.
Op 28 november 2008 was het zover: Sinterklaas zou Grandmenil vereren met een bezoek in het Centre Communal . Voorzichtig hadden we Tom & Ben verteld dat het er hier anders aan toe ging, maar die waren al lang blij dat de Goedheiligman Grandmenil op de wereldkaart had weten te vinden. Ja, zwarte Piet ( Le Père Fouettard ), had al een keer de schoenen opgezocht, maar visueel contact was er niet. En op het Nederlandse Sinterklaasjournaal werd met geen woord gerept over de Ardennen. Als dat maar goed kwam. Sinterklaas had bij de intocht in onze oude woonplaats Roosendaal wel gezegd dat-ie op korte termijn ook La Roche en Ardenne zou bezoeken, maar dat is nog geen Grandmenil!
Maar goed, op 28 november zou alles keurig op de pootjes terecht komen., hoopten we.
Gezellig was het zeker in het buurtschapshuis: alle kinderen en ouders uit Grandmenil waren er. We kennen al behoorlijk wat mensen, dus aanspraak genoeg terwijl de kinderen met klasgenoten speelden.
Saint Nicolas liet op zich wachten, maar om 20.30 uur ging dan toch de deur open. Wat een ellende…. Een soort hip-hop Sint, gevolgd door een soort van Venetiaanse nar, inclusief statisch wit masker en….. Les Pères Fouettard , twee zwarte Pieten. “Grappig”, zei Tom, “deze zwarte Pieten lijken op die mensen die vroeger mensen onthoofden!” Ofwel: beulen. Zwarte Piet heeft hier een zwarte kap op, waar ogen en mond uitgeknipt zijn en rood omrand. Ben klom meteen in zijn moeder en was niet van plan daar nog uit te komen. Sommige kinderen gilden, krijsten en renden naar de uithoeken van het gebouw, achterna gezeten door de gekke nar, die het allemaal heel goed bedoelde.
Alle kinderen mochten bij Hip-Hop Sinterklaas komen, een praatje maken en kregen aan het einde een grote zak snoep mee naar huis. Ben ontdekte in de zak snoep van andere kinderen een verrassingsei en dat was het teken om toch richting podium te gaan, met mamalief natuurlijk. En ik stond klaar om alles op foto en film vast te leggen. Tom en Ben stonden geduldig aan de zijkant van het podium, uit het zicht van de Sint, te wachten. De rol van Les Pères Fouettard werd voor mij toen pas duidelijk. Het is een mannetje wat met de Sint mee komt om stoute kindertjes te straffen met een leren roe. En hij is niet bang om die te gebruiken! Er waren stoute kindertjes bij, die hardhandig aan hun oor werden getrokken en die er van langs kregen met de leren roe. Ik snelde naar Eveline, die nog steeds geduldig uit het zicht van Pere stond te wachten. “Eef,” siste ik, “ik laat Pere alle hoeken van het gebouw zien als-ie zijn zweepje bij onze kinderen gebruikt!”
Vol vreugde renden Tom en Ben later naar Saint Nicolas en gaven hem tekeningen. Met twee grote zakken snoep verlieten zij het podium. Aan het eind van deze schokkende avond, werden nog twee barmedewerkers afgeranseld door Les Pères Fouettard , waarschijnlijk omdat zij hadden zitten lachen om de hippe bril van Nicolas of omdat de nar weinig emotie had getoond. Het gekerm van de jongens was tot ver buiten Grandmenil te horen toen ze klaar waren met ranselen.
“Het was de moeite waard.”, concludeerde madame Mimi, de overbuurvrouw, over de avond. Ik kreeg er op dat moment geen fatsoenlijk weerwoord uit, geschokt door al het geweld wat ik gezien had. Zwarte Piet is in Nederland toch een stuk aardiger, socialer ook.
En Tom en Ben, die huppelden vrolijk naar huis met een volle zak snoep. Misschien waren ze ook wel opgelucht… Sinterklaas ziet er hier raar uit, maar hij is er wel!
Gepubliceerd op 5 december 2008