Het moet ergens in 2006 zijn geweest dat Eveline en ik weer eens afreisden naar de Belgische Ardennen om een paar panden te bezoeken. Eén van deze panden stond in de buurt van Baraque Fraiture en werd gerund door een Vlaams ouder echtpaar. Over de staat van het hotelletje, inclusief bar, zal ik niet teveel uitweiden. Laten we zeggen dat de eigenaar het een charmant ding vond, waar wij enige nuance aanbrachten en het hele pand als oude bagger omschreven.
De Vlaamse eigenaar stak zeker niet onder de hardhouten stoelen en banken dat hij het helemaal gehad had met het uitbaten van zijn etablissement. De gasten waren onbetrouwbaar en roofden gedurende het seizoen de kamers leeg en lieten de boel vaak kapot achter. De kinderen pestten de geiten in de tuin te vaak en de honden van de gasten lieten geen moment onbenut om het terras te bevuilen. “Nee meneer, voor mij hoeft het zo langer niet meer!”
Het kostte ons moeite om niet in lachen uit te barsten: de kolderieke verhalen én het prachtige Vlaamse accent bezorgde ons de lachstuipen. Om toch nog enigszins zakelijk in gesprek te blijven, vroegen we naar de mogelijkheid tot wintersporten in de buurt. O ja, die waren er maar zat, zo vertelde de man. Hij had zelf ook jarenlang langlauflatten verhuurd aan die Ollanders, Vlamingen en Fransen. De man ontstak in woede: denk maar niet dat die latten ongeschonden terugkwamen, als je ze überhaupt al terugkreeg! Op een dag was de man het zo zat dat hij alle langlauflatten op straat heeft gegooid en ze daarna in de fik heeft gestoken. Moet een behoorlijk spektakel hebben opgeleverd in deze kleine gemeenschap!
De eigenaar wilde en passant ook nog wel vertellen wat hij van zijn Waalse dorpsgenoten vond. Die bezochten vaak zijn kroeg. Geen goed woord had de eigenaar er voor over: werkschuw volk, roddeltantes en toogpilasters.
Pardon, toogpilasters?
Ja, zei hij met het schuim op de lippen, toogpilasters! Kwamen de kroeg in, bestelden één pint en bleven daar de hele avond mee zitten, ondertussen klagend over de harde stoelen en het lauwe bier!
We hebben het pand niet gekocht, maar hebben de hele dag gierend van het lachen door de Ardennen gereden. Toogpilasters bestaat als woord niet, maar noem het in onze buurt en we weten wat je bedoeld.
Gepubliceerd op: 14 december 2008