33. Een ijzervrije tuin

Sinds ik op een forum voor metaaldetectors heb geroepen dat forumleden bij mij gratis op de koffie mogen komen, krijg ik regelmatig bezoek. Volwassen mannen zoeken na een week hard werken hun vertier in de bossen van de Ardennen. Met metaaldetector, pioschep en soms met camouflagekleding struinen ze oorlogsplekken af. Ze overnachten in het bos, drinken lauw bier en vertellen de mooiste verhalen.

Van de week stond Peter met zoon Luuk* aangekondigd aan de deur. Zij hadden letterlijk hun wagen volgeladen met oud oorlogsijzer, opgegraven in de Duitstalige bossen van de Ardennen. Peter en Luuk kwamen even op de koffie. Na een uurtje kletsen werden twee metaaldetectors en twee pionscheppen uitgeladen.
Voor de derde keer werd mijn tuin op de schop genomen. Derde keer? Jawel, in de column “ medic, medic! ” was Gerhard al bezig geweest. En onlangs was forum lid Jan ook al aan het graven geweest.
Aan de manier van werken van Peter en Luuk was te zien dat zij wel vaker met de detector gewerkt hadden. Er klonk een waar symfonie orkest aan bliepjes uit de tuin. Zo nu en dan werd er driftig gegraven. Opbrengst: granaatscherven en scherfjes, een metalen pijl (van de vorige eigenaar), lood (van de kerk), een stuk huls, aluminiumfolie en weer medicijnflesjes.

Voor de semi-professionele zoeker een aanfluiting aan vondsten. Maar ik stond er natuurlijk weer jubelend bij.
Geen complete hulzen, geen granaten, geen bodytags, geen helmen, geen geweren. Alleen wat scherven en flesjes. De eerste Bed and breakfast eigenaar heeft wel eens gezegd dat hij wel het nodige uit de tuin heeft weggedragen. Toch eens bij hem op de koffie gaan om te kijken of hij nog iets heeft.

De minieme hoeveelheid die gevonden is, zegt overigens niets over de gevechten die hier hebben plaatsgevonden. Voor de nieuwe website (www.grandmenil.com ; onder constructie!) heb ik inmiddels zoveel informatie gevonden, dat ik nog wel even bezig ben met vertalen en ordenen.
Ja, dat hier flink gevochten is tussen 24 en 27 december 1944 is zo klaar als een klontje.
Peter en Luuk vertrokken om een uur of 17.00 uur weer naar Nederland. Ze boden nog aan om wat van hun bodemvondsten hier te laten. Maar ja, ik wil alleen maar bodemvondsten uit deze regio, zo dom ben ik dan ook wel weer…….
En mijn tuin: die is zo goed als ijzervrij! (nu de rest van de Ardennen nog)

* Namen zijn gefingeerd, de gebeurtenissen niet!

Gepubliceerd op 16 maart 2009

Een reactie plaatsen