Na twee jaar noeste arbeid was het weer eens tijd om er even op uit te trekken. We kampeerden op camping Vallée de Lignac in het gehucht Lignac. Een Nederlands gezin heeft hier een kleinschalige camping gemaakt rondom een oude hoeve. Eigenaren Marcel en Daphne zijn dit jaar voor het eerst echt helemaal van start gegaan.
Bo Temps bleef open gedurende onze afwezigheid en zou gerund worden door ons vervangkoppel, Willem en Carine uit Den Haag.
Vooraf hadden we talloze ideeën hoe die ene week zou lopen: ’s ochtends netjes langs de tenten om te vragen of het ontbijt smaakte, daarna de wc’s en douches schoonmaken, overdag wat gesprekjes voeren met gasten en ’s avonds volop aan de bak met de table d’hotes. Ofwel: wij vreesden een zware vorm van beroepsdeformatie…..
Gelukkig is van dat alles niets terecht gekomen. We waren campinggasten als de anderen, irriteerden ons zoals de anderen aan het babygejank uit de tent naast ons en genoten van het niets doen.
Niets doen, gelukkig ben ik het niet verleerd. Ik verslond drie boeken, viel op een middag ineens in slaap in mijn stoel en verdeed mijn tijd in het zwembad.
De kinderen hadden bergen met vriendjes en we waren vaak op pad om leuke dingen te doen. ’s Avonds leuke gesprekken met de buren, glas port erbij en uiteraard Franse kaas.
Maar zo’n week vliegt om. Voor je het weet ben je weer aan “thuis” aan het denken.
Thuis was vóór onze verhuizing denken aan de dagelijkse beslommeringen, zoals het werk wat weer zou beginnen. In een moment van overpeinzing besefte ik zomaar ineens dat thuis toch wel totaal anders was geworden. Kennelijk moet je daar eerst 800 kilometer verder weg voor gaan zitten. Letterlijk even afstand nemen.
”Thuis” was een bedrijf aan huis, “thuis” was absolute vrijheid en keihard werken. “Thuis” was “doen waar je zin in hebt” versus “verplicht klussen”. Het lag zeker niet aan de camping, maar voor het eerst in jaren was ik oprecht blij om weer naar huis te gaan. Ik verlangde naar de heuvels, de bossen, de kabbelende beekjes en….onze gasten! Ik wilde zelf weer rondrennen en schoonmaken. Ik wilde mijn gasten blij maken, hout kappen, sany broyeurs open maken die verstopt zaten.
Ik wilde….weer aan de slag!
En toen we thuis waren, konden we ook meteen aan de slag: een kapotte sany vanwege blikseminslag, een gigantische verstopping, fietsen die gerepareerd moesten worden en hordes gasten die allemaal in Bo Temps wilden vertoeven.
En ik? Ik was thuis en in mijn element!
Gepubliceerd op 18 augustus 2009