De ongelooflijke knal kwam meteen na de flits. In één klap viel alles uit.
Het was zondagavond. Voor het eerst hadden we voor de hele groep gekookt. De sfeer was goed, het eten ook en wij renden onze benen uit ons lijf. Na het toetje zaten we met z’n allen na te tafelen.
En toen was daar dus die klap. Het huis was voor een moment in donker gehuld totdat de noodverlichting aansprong. Een luid gepiep gaf aan dat de noodvoorziening was aangesprongen.
Geschrokken ouders hielden hun huilende kinderen en honden (he, die waren hier toch niet toegestaan!?!) vast. Ik beende naar het kantoor en pakte de zaklamp. De hoofdschakelaar was omgesprongen en na omzetting was er weer licht. Hoera voor ons en de niet toegestane honden.
Buurman Leon keek mij de andere dag norsig aan: zijn telefoon deed het niet, bij moeder Mimi ook niet en bij buurman Roland ook niet. Internet lag er ook uit. Ik klopte me op mijn borst, ik had geluk gehad. Alle apparatuur was in orde en ik had nergens last van. Tenminste, toen niet…..
De dagen erna reden de bestelbussen van Belgacom af en aan, er werden metingen verricht en in onze straat werd de weg afgezet en de telefoonkabel blootgelegd. Een krater van 3 bij 2 meter ontsierde dagenlang de straat. Zoetjesaan sijpelden er berichten binnen dat de schade van de blikseminslag fors was: bedradingen waren gesmolten, een meterkast ontploft en apparatuur naar de vaantjes. Mensen die belden kregen volslagen vreemden aan de telefoon en niets leek meer te werken in deze kleine plaats.
Op dinsdag 5 augustus kregen wij te maken met Belgacom: het gat in de straat lag er nog steeds en men was druk bezig met repareren. En ze hadden dat zo goed gedaan dat bij ons de telefoon en internet het niet meer deden. Het hart van onze zaak lag eruit… Ik belde met Tele2, want dat is onze provider. Ik kreeg, na 45 minuten wachten (!) een hollandse boy aan de lijn, die meldde dat het modem en de bedrading kapot zouden zijn. Nadat ik zijn gezever een kwartier lang aangehoord had, stapte ik in de oerhollandse traditie. “Nou, tele2 heeft weer meer dan genoeg aan mij verdiend, ik ga het zelf wel uitzoeken.”
Natuurlijk was het modem niet kapot en de bedrading was ook prima. Het was dat gat van Belgacom waardoor gasten mij niet meer konden bereiken. Ik zag overbuurman Leon, maar die meldde triomfantelijk dat zij weer wel telefoon hadden.
Ziek van ellende stapte ik om 23.00 uur in m’n bed: dit gaat vast weken duren….. Dat gat van Belgacom ligt er al 2 weken….
’s Ochtends werd ik om 05.00 uur wakker. Misschien doet alles het weer, dacht ik. Alle computers in de buurt staan nu uit, misschien lukt het nu wel.
Ik sloop mijn bed uit en startte de pc’s. Tot mijn stomme verbazing werkte de telefoon, de mail en het Internet.
En het gat van Belgacom? Dat werd maanden later pas dichtgegooid..
Gepubliceerd op 8 augustus 2008
