Het kan soms verkeren in bed and breakfast Bo Temps. Zo ben je heerlijk aan het werk voor een groep en zwaai je ze uit na een fantastisch weekend waarin alles meezat en zo gaan er wat dingen mis.
´s Ochtends begaf de peprdure stofzuiger het. Zo maar ineens dood. Ik gooide het ding terug de garage in en besloot er later naar te kijken.
Op maandagmiddag arriveerde Canadees Rick voor een aantal dagen Ardennen. Ik zat gezellig met hem te kletsen in onze geheel gerenoveerde loungehoek buiten. Vanuit mijn ooghoeken zag ik ineens een gigantische plensbui naderen. Het duurde dan ook niet lang voordat die alles losliet, precies boven ons huis. Geen nood: onze loungehoek is helemaal waterdicht en het was een mooi gezicht.
Totdat ik Eveline hoorde roepen dat ik moest komen. Ik rende de loungehoek uit en zag vanuit mijn ooghoeken dat de dakgoot verstopt zat. Boven de deuren van de ontbijtruimte klaterde een waterval naar beneden. Toen ik de ontbijtruimte via ons privé-huis inliep zag ik meteen het probleem: Het water van buiten liep onder de deuren de ontbijtruimte binnen. Het water stond al halverwege de ruimte. Eveline was met de kinderen een soort van dijk aan het maken met handdoeken om te redden wat er te redden viel. Blijft toch typisch Nederlands: bij water meteen een dijk willen bouwen. Iets wat nu wel goed van pas kwam.
Ik rende terug de gang in, trok mijn laarzen aan, pakte een paraplu en dook naar buiten. Bij de buitendeuren zag ik dat het afvoerputje ook verstopt zat. Ik trok het open en binnen een paar seconden was het water weg. Zeiknat liep ik terug naar binnen. Gelukkig, dat probleem was opgelost.
Onze jongste zoon besloot om te helpen met het schoonmaken van de ontbijtruimte. Met een zwabber probeerde hij het water weg te krijgen. Ondertussen vertelde ik Rick dat we zo’n rustig weekend achter de rug hadden. Ik hoorde een klap uit de ontbijtruimte, waarna zoon Tom binnenstormde met de mededeling dat Ben op de grond lag en dat er bloed was.
Ben lag inderdaad op de grond en er was bloed. Hij was uitgegleden en hard op zijn kin gevallen. Ik maakte de wond wat schoon en zag meteen de eindconclusie: dat wordt een retourtje huisarts en een paar flinke hechtingen. Canadees Rick bleek politieagent te zijn met flink wat EHBO papieren en hij verbond de wond. Even later werd Ben afgevoerd naar de huisartsenpost in Fanzel, kreeg daar twee hechtingen en een aai over zijn bol. Het zou later een stoer litteken achterlaten, zo fluisterde de vrouwelijke huisarts hem in zijn oor. Een litteken wat de meiden vast interessant zouden vinden. Garantie voor de toekomst zeg maar.
De ontbijtruimte werd gedweild, de dakgoot ontstopt en zo keerde de rust weer terug in huize Bo Temps.
25 juni 2011