Het was zo’n klus die eigenlijk vanaf het begin van onze komst in het verschiet lag: het compleet vernieuwen van de houten betimmering aan de zijkant van ons huis. Die was volkomen weg aan het rotten en zo nu en dan viel er een stukje naar beneden. Met grote en kleine gasten in de tuin was dat niet echt een visitekaartje.
In oktober werd dan ook besloten om ons gouden klusteam Philippe en Sebastien (zij bouwden de loungehoek) opnieuw in te vliegen.
In no time stond er een steiger van ver voor de oorlog. Zo een die in Nederland meteen afgekeurd zou worden door de arbeidsinspectie, vanwege het ontbreken van allerlei veiligheidsdingen. Maar dit is Wallonië, hier regeert de angst voor vallen niet. Als het staat, dan staat het.
De twee steigerdelen werden verbonden door lange dikke balken, zodat over de gehele breedte van het huis gelopen kon worden. Phillippe liet op diverse momenten zien dat een baan bij het circus, afedeling acrobaten, tot de mogelijkheden behoorde.
Phillippe en Sebastien werkten gestaag door en onder aan de ladder stond ik mij geruime tijd af te vragen hoe ik boven zou komen. Uw gastheer heeft namelijk nogal last van hoogtevrees. Maar om de gouden klussers nou alles alleen te laten doen, ging mij iets te ver.
Na drie bevriesmomenten op de weg naar boven, stond ik op de steiger te genieten van het uitzicht over het dorp. Onder het rotte hout, kwamen talloze wepsennesten en vogelnesten te voorschijn. De nieuwe betimmering zou volledig dichtgemaakt worden, zodat die voortaan hun heil ergens anders moesten zoeken.
Binnen twee dagen was het oude houtwerk vervangen door nieuwe planken. Phillippe en Sebastien hadden naast onze klus nog andere dingen te doen, dus besloten we dat we zelf het verfwerk voor onze rekening zouden nemen.
En dus liepen we op een ochtend naar de steiger, gewapend met kwasten, beits en een huishoudtrap.
Eveline had de zelfde klachten als ik: hoogtevrees.
Uiteindelijk wist ook zij boven te komen en zijn we aan de slag gegaan.
Omdat de nok slecht te bereiken was, balanceerde ik later op een voet op een wankel huistrapje. Goed om van je hoogtevrees af te komen.
Het werd een memorabel schilderwerk. De hoogtevrees overstijgend, werden alle planken in de beits gezet en kreeg de zijkant van het huis weer een fraai aanzicht.
Weer was er een grote klus geklaard.
21 december 2011
