Van alle gewoontes hier in de streek waarvan ook wij geacht worden ze eigen te maken is een van de meest opvallende toch wel de begroeting. Begroeten doe je hier met een kus. 1 kus, bij voorkeur op de rechterwang. In vergelijking met de 3 zoenen die we in Nederland gewoon waren te geven en te ontvangen voor mij een verademing, ware het niet dat de gelegenheden waarbij geacht wordt te zoenen vele malen talrijker zijn. Zoenden we in Nederland slechts bij verjaardagen, crematies, nieuwjaar wensen of een of ander heuglijk feit, hier is alleen al elkaar tegenkomen reden genoeg voor een dikke pakkerd. Echt waar, ik wist niet wat me overkwam toen ik in de supermarkt de buurvrouw tegenkwam en direct werd afgelebberd. Zonder praatje vooraf of achteraf, gewoon een kus en een “à tant tôt”, “tot binnenkort”.
Op de eerste schooldag van onze kinderen zag ik met stijgende verbazing toe hoe alle moeders de juf een kus gaven en de juf op haar beurt alle kinderen op die manier begroette. Ook de directeur van de school liet zich niet onbetuigd en met een schooltje van zo’n 50 kinderen zijn dat toch heel wat bisous. Gelukkig laat de meester van de bovenbouwgroep het elke dag bij een hand, althans tot nu toe.
Onze jongste zoon Ben heeft het wat dat betreft niet zo getroffen. Hij is bepaald geen zoenerig type, maar zijn juffrouw is dat wel. Zijn juffrouw is een heel lief en warm mens met een stem die het op de markt erg goed zou doen. Elke ochtend bij het binnengaan en elke middag bij vertrek staat ze bij deur en brengt de kleuters op overtuigende wijze de gewoontes van de streek bij. Ben heeft het al linksom geprobeerd, rechtsom, met een uitgekiende pirouette, maar hij komt er niet langs zonder te zoenen. En dus schikte ook hij zich vandaag maar in zijn lot…
Maar eerlijk is eerlijk, ondanks mijn afkeer van zoenen geeft het me wel een gevoel van betrokken worden bij de gemeenschap, erbij horen, niet negeren maar ontmoeten en ik begin er al aardig aan te wennen. Sterker nog, als ik mijn fantasie de vrije loop laat denk ik: dit zouden ze overal op de wereld moeten doen! Begroet elkaar met een kus, dat is een geweldig middel tegen individualisme, eenzaamheid, haat, oorlog!
Ik, liefhebbende moeder, ga het morgen aan Ben uitleggen.
Gepubliceerd op 8 september 2008