Het blijft irriteren dat ik hier, op een enkele keer na dan, geen beest te zien krijg. Er worden in deze streek nog net geen lofliederen geschreven over de hoeveelheid wild wat de weg overdendert.
In het weekend hadden we afgesproken om met het hele gezin lekker het bos door te struinen. Op het moment dat we zouden gaan, keken twee paar kinderogen mij op een dergelijke manier aan dat het me beter leek om ze niet mee te nemen.
Mooi, dacht ik, als ik alleen in het bos ben, dan is het in ieder geval stil. Want, nogmaals, met kinderen het bos in gaan is leuk, maar ze jagen met hun lawaai het wild bij het betreden van het bos al over de verste heuvel ….
Ik dus alleen naar het bos. Een prachtig stuk, waar je alle kanten uit kunt. En wat was het stil. Gewapend met fototoestel en camera betrad ik het groen. Boven mijn hoofd waaide het fors en het was koud, heel koud. Ik liep dieper en dieper het bos in, daalde een vreselijk steile helling af en kwam uit bij een beek. En al die tijd had ik geen beest gezien. Raar. Ik was alleen in het bos, geen mens te zien, dus beesten genoeg. Maar, zo dacht ik, het jachtseizoen is net afgelopen. Ze zouden toch niet alle herten hebben afgeschoten?
Teleurgesteld liep ik die hele steile helling weer op. Leuk, zo’n helling. Ik begon op de terugweg echt het gevoel te krijgen dat de leeftijd van 40 jaar om de hoek begint te liggen.
Puffend en hijgend arriveerde ik een tijd later bij de auto. Geweldig: geen hert gezien, geen vos voorbij zien rennen, geen zwijn horen knorren. Wat is dat toch? Zijn die beesten niet voor de locals, maar alleen voor toeristen? Worden die beesten alleen vrijgelaten als er toeristen zijn? Nee, dat kan natuurlijk niet…. Eveline heeft namelijk al een paar beesten gezien, waaronder een Lynx. Het ligt aan mij, ik let niet genoeg op, of die beesten hebben cameravrees. Blijft het feit dat ik nog geen bok geschoten heb… (op film dan).
Het klinkt allemaal klagerig en drammerig. Een vent van 38, die stampvoetend als een kleuter staat te grienen dat-ie geen hertjes ziet….
Maar, zo’n wandeling levert wel andere dingen op. Inzichten waar je rijk van wordt. Genieten van de stilte, luisteren naar de wind. En zo’n moment dat je weer eens terug kijkt op de Grote Stap die we hebben gemaakt. En het besef dat, als je heel hard naar iets gaat zoeken, je het niet zult vinden. (iets wat me vaker overkomt op het gebied van klussen….)
En, het was toch een mooie wandeling? Het was toch fantastisch om anderhalf uur helemaal alleen te zijn?
Leverde de toch dan helemaal niets tastbaars op? Jawel…..in mijn niet aflatende zoektocht naar elementen van de slag om de Ardennen, heb ik volgens mij weer een hele serie schuttersputten gevonden! Het wordt weer eens tijd dat er iemand met een metaaldetector deze kant op komt!
Gepubliceerd op 16 februari 2009