In column 94 had ik nog beloofd om je nog te vertellen over die verdwenen tegel. Bij deze.
In de zomerperiode zijn mijn schoonouders altijd voor een paar weken over de vloer. Ze helpen ons met een boel dingen, die vaak tuingerelateerd zijn. Zo is mijn schoonvader dag in dag uit bezig kruiwagens onkruid te verwijderen, te snoeien en wat er verder nog te doen valt.
Op een prachtige ochtend riep hij ineens dat er een tegel kwijt was. Ik zat aan de pc en mijn handen bleven even boven het toetsenbord hangen. Ik probeerde de boodschap te interpreteren. Een tegel kwijt.
Wij hebben helemaal geen tegels. We hebben grind. Van dat prachtige Ardennen Blauwe grind van de steengroeves nabij La Roche en Ardennen. Of was het toch van Freyneux? Ik raakte in een diep gepeins waar een van onze klussers die paar ton grind toch vandaan had gehaald. Bij Bomal in de buurt heb je ook nog zo’n groeve.
Een paar jaar geleden hadden we nieuw grind aan laten leveren omdat er kale plekken in het terras kwamen. Geen idee hoe dat kon. Zouden gasten af en toe een paar handen grind in hun zakken steken? Leuk voor thuis.
Ondertussen was schoonpa op zoek gegaan naar de bewuste tegel, maar had ‘m niet kunnen vinden. Op het dooie akkertje liep ik naar buiten, op zoek naar tegels. Ah….net naast de sauna. Daar hadden we inderdaad een tegel of 8 liggen. Dat stond daar zo mooi: kom je vanuit de ontbijtruimte naar buiten, twee trapjes omhoog en je loopt zo de sfeervolle tuin in, over die prachtige oude tegels.
En inderdaad, een van de tegels was daar weg. Degene die net naast de waterafvoer zat. En waar die tegel had gezeten zat dus nu een gat. Ik overpeinsde even het geheel en besloot mijn handen niet vuil te maken en belde naar de klushelden van Demoitié.
Met gezwinde spoed stonden die aan de deur, analyseerde het probleem na wat graafwerk en keek vervolgens peinzend naar mij. “U mist zo’n 1,5 meter riool.”
“Pardon?”
“De afvoer is een hele oude pijp en die is gebroken over een afstand van zo’n 1,5 meter.”
Er vielen ineens wat puzzelstukjes in elkaar. In sommige periodes was de odeur in dat bewuste hoekje wel eens wat minder frisjes, met name in de zomer. Het was dan zo onfrisjes dat de ontbijtdeur dan maar even dicht moest. De oorzaak was me nu wel duidelijk.
“Aha, en wat gana we daar aan doen?”, vroeg ik.
De klusmeneer had wel wat ideeën. Hij zou de andere dag met spullen terug komen en ondertussen moest ik de boel maar uitgraven. Als een echte baggerboer ging het stuk te lijf. Kilos achterblijfsel van mijn gasten kwamen voorbij en met de grootste schik groef ik de hele derrie weg.
En inderdaad bleek er aan het einde van het leuke klusje maar liefst 1,5 meter grespijp te missen. Wat ook meteen de reden bleek te zijn voor het optrekkend vocht in de wc van de sauna. Met de grootste zorg had ik geprobeerd om onze prachtige blauwe druif niet te beschadigen. Ik snapte nu ook ineens waarom die druif het al jarenlang zo goed deed.
Demoitié kwam de andere terug, fixte de buis, hertegelde de zaak, bouwde een mooie wateroverloop voor het overtollig water en vertrok weer met zijn hele hebben en houden.
Weer een probleem opgelost en we konden weer verder met andere dingen.
